miércoles, 4 de marzo de 2009

MULLERES DA RAIA É REALIDADE


ESTRENO DEL BLOG Y DEL FILM EN DOS LENGUAS
ESTREIA DO BLOG E DO FILME EM DUAS LÍNGUAS

LAS MUJERES Y EL DOCUMENTAL
Hace casi un año que la aventura comenzó, dispuestos a recuperar la memoria de un colectivo de mujeres, viajamos a rincones remotos sin saber cuál sería el resultado. Sin saberlo, habíamos emprendido un proceso de aprendizaje constante, un camino lleno de dificultades al que tuvimos que hacer frente en soledad. Frustración, alegría, impotencia, satisfacción…hemos experimentado todo. Y sin ninguna duda, volviendo la vista atrás, puedo decir que todo ha merecido la pena. Puede resultar extraño pensar que 42 minutos de proyección en pantalla grande sean recompensa a innumerables horas de trabajo, pero así es. Conocer a estas mujeres, entrar en su intimidad y compartir sus experiencias de vida me ha cambiado. La autenticidad, la humildad y la garra de esta generación de heroínas han sido una lección de vida. Ellas hicieron posible este sueño, ellas fueron mi fuerza de inspiración y dejaron para siempre una huella imborrable.

El origen de esta historia, casualmente, se lo debo a otra mujer. Las conversaciones con mi abuela siempre han despertado mi imaginación e interés. El diálogo y el conflicto intergeneracional me han llevado a indagar en esta dirección. Recuerdo una tarde, estaba sentada en una piedra mientras mi abuela cavaba en la tierra, me contó la historia del trapicheo que habían hecho algunas mujeres para subsistir y como se las ingeniaban para no ser vistas. Era pequeña, pero la imagen de las mujeres atravesando el puente se grabó en mi mente. La estampa siempre me acompañó y pensé que tenía que hacer algo para rescatar a estas figuras que habían despertado mi admiración. Más tarde, pensé en voz baja, que quería dedicarme al documental, hablar de las realidades que me envuelven, practicar el ejercicio de la crítica y encontrar un espacio para reflexionar. El destino estaba trazado, y los caminos se cruzaron…El sueño se ha hecho realidad.

FRONTEIRA
Nesta viagem ao passado, carregada de emoção e de ilusão, coincidem dois factos que marcam o desenvolvimento deste projecto: é o meu primeiro filme e falo das minhas origens. Sem querer, a história transformou-se na busca da minha identidade, detrás da câmara queria reflectir a minha pertença a um território confuso como é a fronteira. Senti a necessidade e a obrigação de falar das minhas inquietudes e desse sentimento de contradição que sempre me acompahou. Na fronteira, reforça-se a identidade nacional mesmo que o centro do poder esteja longe, marca-se o limite e as diferenças, e em simultâneo, os seus habitantes são vistos pelos compatriotas como estrangeiros. Isto também me acontece a mim, espanhola em Portugal e portuguesa em Espanha, assim me identificam. Então, ¿aonde pertenço ?

A minha condição particular e familiar, com pai português e mãe brasileiro-espanhola, deu-me a oportunidade de abandonar os prejuízos em favor do diálogo, e dar espaço para a reflexão que requer o fenómeno da multiculturalidade. Na actualidade, o exercício de ouvir o vizinho e compreender as suas peculiaridades já não se pratica. A rivalidade e os prejuízos ignorantes dominam as relações quotidianas, isto inspiro cada día, e não gosto. A história de estas mulheres reflecte o nosso passado em comum. O intercâmbio comercial e a convivência entre os habitantes das populações fronteiriças trouxe grandes laços de amizade e deu origem a uma história compartida.

"
Desejo que o documentário seja um antídoto para este processo de incomunicação que parece irreversível."


17 comentarios:

O Galaico dijo...

Ola, boa noite

Parabens pela realização do documentario.

Onde posso ver ou adquirir?

Ja estreou?

Cumprimentos.

Diana Gonçalves dijo...

Obrigado Galaico pelo teu interesse,como bem disse meu colega, a estreia é no dia 19 de Março, as 12h espanholas, 11h portuguesas, no Festival de Documentários de Tui (vila fronteiriça com Valença do Minho)
As datas das apresentações estam colocadas no blog.
A distribuição ainda está por negociar, por agora está disponível nos festivais seleccionados.

KontraGaspy dijo...

Esaaaaaaaa...K grande!
Bueno, he de comunicar que el creador de KontraGaspy ha suspendido su viaje a Dublin para ir al PlayDoc!

Nos vemos.
Mucha suerte!Buen trabajo.

Bicos.

Diana Gonçalves dijo...

Mulleres da raia pudo con San Patricio, eso sí que no me lo esperaba.

Beijinho grande.

Anónimo dijo...

allí estaremos diana, para celebrar el estreno por todo lo alto....
bicos !

Anónimo dijo...

xa teño ganas de velo enteiro pero haberá que esperar ata o 19!! moitos bikihoss.

César Sêco dijo...

Parabens pelo trabalho que realizaste, esta muito interesante para a historia da nossa terra!
Força e coragem para enfrentar novos projectos...
Felicidades...
Restaurante MERENDOLA (césar, elizabeth, vitor)

César Sêco dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
XDB dijo...

Ola!
Estiven no Play-Doc para ver este documental: FANTASTICO!!!
ENHORABOA!
Son as historias que escoitaba de pequena dos meus avos contando como facian daquela para cruzar a fronteira, historias de contrabando e supervivencia que sempre me chamaron a atencion e que agora estan reflectidas neste marabilloso documental.
Por momentos tivenche envexa, por estar con esa xente escoitando as suas vivenzas de primeira man...
ENHORABOA DE NOVO!

Anónimo dijo...

Parabéns polo documental.
Puiden velo no Play-doc e gustoume moito pero teño que pórlle unha pexa.
Esas mulleres son da "raia" e non da "raya". O uso da palabra en castelán é un erro.
De feito na zona de Extremadura, malia falar a xente en castelán, non traducen ese termo.
Penso (e coma min máis xente coa que falei) que é un erro lingüístico importante que deberías corrixir e así respectar o termo que lle damos en galego e en portugués.
En calquera caso, parabéns polo traballo.

Diana Gonçalves dijo...

A versión proxectada no Playdoc, non é a orixinal. Como era un festival internacional no que se encontraban personalidades de outros países, decidiuse facer a traducción en castelán para facilitar a mellor comprensión do público non galego ou non portugués. Obrigado pola opinión.

Anónimo dijo...

Parabens rapaces!!! Próximamente crítica en Elpríncipeylaballena!!! Me encantó poder compartir el estreno con vosotros al lado, ver a todo el mundo y tal :)
Ánimo y ahora a mover el docu!!

:*

llau

Anónimo dijo...

Oxe no Museo MARCO de Vigo, tiven a satisfación de poderes disfrutar do teu talento a través deste fermoso e didático documental. A estética ca que foi tratado un tema de "escuro recordo" conduce a quen o olla a outros tempos, a outras xentes- persoas de idades longas con desexos de boas xentes. un auténtico pracer. Grazas.

Unknown dijo...

He visto el documental en el Museo Marco de Vigo y me gusto muchissimo. ¡ Cuanta valentía tenian estas mujeres !

Durante la segunda guerra mundial mi padre trabajó para los servicios secretos britanicos en Portugal y montó redes de escape. Ya me hablaba de la valentía de la gente de la Raia.

Manuela dijo...

Para a Diana Gonçalves um muito obrigado...obrigado por contar a história de todas estas mulheres, por fazer com que todas elas se sentissem importantes e sobretudo por lhes lembrar como foram, e certamente como ainda são, corajosas...sou filha da Emília...andei muitas vezes no colo dela, nessas aventuras arriscada...é uma heroína de facto...OBRIAGO e PARABENS pelo trabalho.

Anónimo dijo...

Olá Diana Tive o grande prazer de poder assistir ao grande documentário em S. Gregório, de onde sou natural, os meu PARABÉNS adorei.

Anónimo dijo...

ola sou de s gregorio mas estou em frança nao vi o vosso filme mas gostava de o ver omeu marido tanbem andou no comtabando felecidades